Bir anda geldin.
Ve ben, o bir an çok uzaklara gittim.
Hislerimi sakinleştirirken seni dinledim.
Deniz, sen ve gökyüzü.
Bu üçü yetti yeniden yaşamama.
Bir kere daha anladım, sen varsan.
Göğün mavi kollarını bana açtığını.
Gün :30 Eylül 2017
Mekanik çocuk
Paslanmayan telden saçları var onun.
Mızrağın işlemediği taştan bir kalbi.
Çelikten kolları, bacakları var onun.
Ummadığı şefkatinden bir sevdası.
Keskin bakışları var onun.
Silahını gardından alan çekinceleri.
Yaralayıcı sözleri var onun.
Lügatı hançerden yapılmış şafakta.
Buyuran vurgusuzlukları var onun.
Kıyıya vurmuş balıkların ölüsünde.