Bir delilik nefes alıyor, siz duyamazsınız. Bana has, ezgisiyle yaşamı parçalara ayırıyor. Kesik kesik çizgiler koltuğumun üzerinde. Dinlenmek imkansız gibi, geceler uzuyor. Yorganım saramıyor bedenimi, boşluklardan nefes alıyorum. Kalp atışlarım bana zaptedemediğim delilği duyuruyor. Ona dokunmaya korkuyorum, cesaretle çekinerek. Sabah olunca gidecek diye umuyorum. Yoksa dar boğazım yutkunamayacak.