Çok geç kabul ediyorum

Geriye dönmeyi düşlediğim an

Sarmallar buduyor kenetlenen ellerimi

Sahte öğütler besteliyorum

İnancım kuvvetlendikçe gözüm görmez oluyor

Çok geç itiraf ediyorum

Yaşlı bir ağacı kesmek gibi yaralayan

Bir elimde tırmık diğerinde kürek

Doğrucu bilir kişiler ile yaralanıyorum

İnancım zayıfladıkça sırça köşkler aralanıyor

Çok geç olsa da arada düşler ile avunuyorum