İnsanları ayıkladım bir gün üşenmeden,
Elimdekilerle yetinmeyi istedim.
Bencilliğimi kenara koyup,
Onlara verdim neyim varsa.
Çünkü ben yoktum kendimleyken,
Gideli çok olmuştu.
Son do sesinde bırakmıştım müziği.
Sessizliğe bağdaş kurmayı dilerken.